Καινούριος τομέας στο blog μου: η μουσική διάφορων χωρών. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, όμως για εμένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η μουσική μιας χώρας, πόσο μάλλον μίας χώρας την οποία επισκέπτομαι ή θα ήθελα να επισκεφτώ. Επειδή σας έχω πρήξει ήδη αρκετά με το τελευταίο μου ταξίδι στην Γαλλία, είπα να σας πω ακόμα λίγα.
Τι φαντάζομαι όταν ακούω αυτή την μουσική; Νιώθω ότι ζω στην εποχή του 1920 ή ακόμα ακόμα και του 1950...Περπατώ στα σοκάκια του Παρισιού, πηγαίνω σε πάρτι διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών...
Ή από την άλλη μεριά θα μπορούσα να είμαι στην Νότια Γαλλία με τις λεβάντες και τις παραλίες (κάτι πιο παραδοσιακό, αλλά εξίσου ενδιαφέρον). Εκεί δεν μου ταιριάζει πολύ πολύ η Edith Piaf, αλλά κάτι άλλο σαν τον Georges Brassens ή τα παιδικά τραγουδάκια που όλοι γνωρίζουμε... Sur le pont d' Avignon, l'on y danse, l'on y danse...
Καλά στο πρώτο τραγούδι δεν υπάρχουν λόγια που μπορούν να το περιγράψουν, όμως και το δεύτερο που ίσως πολλοί δεν ξέρατε καν ποιος είναι αυτός George Brassens λέει πολλά. Φανταστείτε καλοκαίρι στην Νότια Γαλλία (η οποία μοιάζει πολύ με την Ελλάδα), ίσως να πήγατε με τους φίλους σας στην παραλία και να βλέπετε αυτές τις κυρίες με τα πουά ψηλόμεσα μαγιό να κάνουν επίδειξη μόδας στην ακτή. Δεκαετία του '60 σκέψου τώρα. Και μετά βγαίνεις από την θάλασσα και πεινάς. Τώρα τι; Πας λίγο πιο πάνω και βλέπεις παντού καντίνες που να πουλάνε, όχι hot dog, αλλά κρέπες με όλων των ειδών σοκολάτες και φρούτα.
Μπορεί εγώ να λέω ότι σκέφτομαι, όμως αν κάνεις και εσύ το ίδιο ακούγοντας αυτή την μουσική, θα καταλάβεις και θα νιώσεις πολύ περισσότερα. Σωστά;