Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Τελειώνει το καλοκαίρι και μαζί με το καλοκαίρι φεύγουν και τα αγαπημένα μου ξαδερφάκια...έτσι φέτος τελείως ξαφνικά αποφάσισα να πάω και εγώ μαζί τους μια βόλτα μέχρι την όμορφη Αθήνα.
Μιας και θα πηγαίναμε με αυτοκίνητο βάλαμε στο πρόγραμμά μας 2 ίσως και 3 στάσεις, ώστε να μην βαρεθούμε και τόσο.
|
3. ΛΑΜΊΑ: Οι 2 προηγούμενες στάσεις βρισκόταν κοντά στην Θεσσαλονίκη. Έτσι και εμείς σκεφτήκαμε να μην είμαστε συνέχεια στο αυτοκίνητο για τις επόμενες 3-4 ώρες και να φάμε πχ. ένα παγωτάκι και με την ευκαιρία να ξεπιαστούμε λιγάκι.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα έλεγε Μοναστηράκι και Ερμού. Περιττό να πω ότι ερωτεύτηκα την Αθήνα από το πόσο πολυπολιτισμική έχει γίνει. Δηλαδή περπατάς στον δρόμο και περνάνε δίπλα σου κάθε λεπτό δεκάδες εθνικότητες και πολλές φορές φτάνεις σε σημείο να μην ακούς ελληνικά. Εκτός από τις βόλτες στους ίσως πιο τουριστικούς δρόμους της Αθήνας, κάποια μαγαζιά μου έκαναν πολύ εντύπωση. Πρώτα το μεγάλο H&M της Ερμού, το οποίο είναι πολύluxury μέσα.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα έλεγε Μοναστηράκι και Ερμού. Περιττό να πω ότι ερωτεύτηκα την Αθήνα από το πόσο πολυπολιτισμική έχει γίνει. Δηλαδή περπατάς στον δρόμο και περνάνε δίπλα σου κάθε λεπτό δεκάδες εθνικότητες και πολλές φορές φτάνεις σε σημείο να μην ακούς ελληνικά. Εκτός από τις βόλτες στους ίσως πιο τουριστικούς δρόμους της Αθήνας, κάποια μαγαζιά μου έκαναν πολύ εντύπωση. Πρώτα το μεγάλο H&M της Ερμού, το οποίο είναι πολύluxury μέσα.
Μετά προχωρώντας για Σύνταγμα, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον 3ο όροφο του Public, όπου υπήρχε μια τεράστια ποικιλία από τουριστικά βιβλία και ταξιδιωτική λογοτεχνία. Εντάξει εγώ κάθισα καμιά ώρα εκεί να ξεφυλλίζω τα βιβλία και να ονειρεύομαι...
Το βράδυ πέρασε με family time, tichu και ταινίες.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο εξοχικό του θείου μου στην Κινέτα. Την τελευταία φορά που πήγα εκεί ήταν πριν 10 χρόνια και δεν θυμόμουν τίποτα. Βασικά την Κινέτα την περίμενα ένα πολύ ήρεμο και γαλήνιο μέρος με λίγο σχετικά κόσμο...Nope! Τελικά ήταν ακριβώς το αντίθετο: παντού beach bars και η άμμος ήταν πολύ ''στενή'' (άσχετα που η άμμος ήταν μεγάλες πέτρες). Μου άρεσε αυτό το διαφορετικό, όπως και ότι όσο κολυμπούσες στην θάλασσα έβλεπες μπροστά σου έναν τεράστιο βράχο σε σχήμα κροκόδειλου. Επίσης η θάλασσα είναι λίγο κρύα σε σχέση με της Χαλκιδικής. Γυρνώντας για Αθήνα είναι must να περάσεις από Ελευσίνα για παγωτό μηχανής στο ''Γλυκομανια''
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο εξοχικό του θείου μου στην Κινέτα. Την τελευταία φορά που πήγα εκεί ήταν πριν 10 χρόνια και δεν θυμόμουν τίποτα. Βασικά την Κινέτα την περίμενα ένα πολύ ήρεμο και γαλήνιο μέρος με λίγο σχετικά κόσμο...Nope! Τελικά ήταν ακριβώς το αντίθετο: παντού beach bars και η άμμος ήταν πολύ ''στενή'' (άσχετα που η άμμος ήταν μεγάλες πέτρες). Μου άρεσε αυτό το διαφορετικό, όπως και ότι όσο κολυμπούσες στην θάλασσα έβλεπες μπροστά σου έναν τεράστιο βράχο σε σχήμα κροκόδειλου. Επίσης η θάλασσα είναι λίγο κρύα σε σχέση με της Χαλκιδικής. Γυρνώντας για Αθήνα είναι must να περάσεις από Ελευσίνα για παγωτό μηχανής στο ''Γλυκομανια''
Το επόμενο πρωινό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, κάναμε έναν αγώνα για να βρούμε αθλητικά για την ξαδέρφη μου. Βέβαια το μεσημεριανό στον Αρίστο μας αποζημίωσε, αυτό που πραγματικά αξίζει να δοκιμάσετε είναι το Κασερλί Κεμπάπ, το οποίο είναι γεμιστό με κασέρι. |
Το βράδυ ακολούθησε βόλτα, ξεκινώντας από το μουσείο της Ακρόπολης, περνάς την Πλάκα, το Θησείο και κάνοντας ένα κύκλο, καταλήγεις ξανά μπροστά από το μουσείο της Ακρόπολης.
Μιας και αυτό το ταξίδι έφτανε στο τέλος του είπα να επισκεφτώ μέρη που αγάπησα περισσότερο, το κέντρο. Μόνο που αυτή την φορά θα ξεκινούσαμε από πλατεία Ομόνοιας και θα φτάναμε μέχρι Αιόλου. Εκείνη η γειτονιά, από την τελευταία φορά που ήμουν στην Αθήνα μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Υπάρχουν διάφορα μαγαζάκια που ειδικεύονται για κάτι συγκεκριμένο, με λίγα λόγια αν ψάχνεις κάτι ξεχωριστό απλά πήγαινε εκεί. Μετά ξεκίνησε το ψάξιμο για ένα παγωτατζίδικο στου Ψυρή, για το οποίο είχαμε ακούσει πολύ καλά σχόλια. Όντως το παγωτό ήταν πολύ καλό και άξιζε το ψάξιμο! Συνεχίσαμε την βόλτα προς Μοναστηράκι και φυσικά εγώ ξαναπήγα στο Public...τι να κάνουμε, είναι κολλήματα αυτά!
Η πτήση μου ήταν στις 17.00 άρα το πρωί είχα λίγο χρόνο να κάνω μία τελευταία βόλτα κοντά στην γειτονιά. Έτσι πήγαμε στον Φλοίσβο,κάναμε βόλτες δίπλα στην θάλασσα και αφού φάγαμε ένα frozen yogurt, με άφησαν στην στάση του λεωφορείου για να πάω στο αεροδρόμιο. Εκεί μέσα νιώθεις ότι βρίσκεσαι με ανθρώπους που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εσένα. Αεροσυνοδοί από διάφορες εταιρίες, 1 ζευγάρι Γερμανών που συνέχεια τραβούσαν βίντεο με επαγγελματικές κάμερες και διάφοροι άλλοι που προσπαθείς να καταλάβεις για ποιο λόγο πάνε στο αεροδρόμιο είτε για δουλειά είτε για να γυρίσουν στην χώρα τους ή να ξεκινήσουν ένα μεγάλο ταξίδι.
Αυτού του είδους σκέψεις μου αρέσουν πολύ, όπως και ότι μας δίνονται ευκαιρίες να δούμε τόσους ανθρώπους και να τους αγαπήσουμε από όπου και αν είναι. Γιατί όλος ο κόσμος είναι το σπίτι μας, ζούμε στον ίδιο πλανήτη. Την Γη.
Αυτού του είδους σκέψεις μου αρέσουν πολύ, όπως και ότι μας δίνονται ευκαιρίες να δούμε τόσους ανθρώπους και να τους αγαπήσουμε από όπου και αν είναι. Γιατί όλος ο κόσμος είναι το σπίτι μας, ζούμε στον ίδιο πλανήτη. Την Γη.